Brief aan onze (lieve) trainer

Geachte, …. Beste, …. Lief Gertje,

Sinds enige tijd schrijf ik her en der spontaan wat columns of korte verhalen. Nu ik met de druk van een deadline voor ons mooie supportersblad steeds “een leuk stukkie” mag produceren merk ik dat ik wel eens last heb van een zogeheten writersblock. Het is niet meer zo vrijblijvend. Er moet iets uit de pen komen op een specifiek moment. Wel even een andere tak van sport merk ik nu. Ik vermoed dat jij, lieve Gert, daar ook last van hebt. Alleen noemen we dit fenomeen bij jou een trainersblock.

Ik zie het zo voor me dat je ooit eens begonnen bent als trainer/coach bij een leuke amateurclub. Een paar van die frisse jonge ventjes die het spel nog moeten leren. Je kunt ze alles wijsmaken. Je bent hun grote voorbeeld. Steun en toeverlaat. Ze maken plezier en winnen is nog niet zo van belang. Ook voor jou is het een waanzinnig leuke hobby. De kids die als vrolijke lammetjes door de wei huppelen. En als je dan toch een keer wint ben je zo trots als een aap met zeven lullen. Je hebt er echt lol in.

Nu zijn we jaren verder en sta je voor de groep bij onze club. Ik vermoed dat je nog steeds wel met plezier naar je hobby, nu je werk, komt. Maar het is wel even wat anders natuurlijk. Die leuke ventjes van vroeger zijn professionele voetballers geworden. En presteren is geen mogen maar moeten geworden.

Zoals ik nu af en toe naar een leeg A4tje zit te staren en met geen mogelijkheid een woord op (digitaal) papier krijg, zo staar jij naar dat gras. Die groene mat. Daar komen ze weer. De spelers waar je het mee mag doen. Ze trainen met volle overgave en elke training weer word je er enthousiast van. En dan komt de wedstrijd, de deadline, in zicht.

De spelers, je inkt, mogen het veld gaan invullen met jouw woorden, jouw tactiek. Het moet frustrerend zijn om die jongens steeds dezelfde spe(e)lfouten te zien maken. En ik begrijp dat je ten einde raad bent. Wij als supporters namelijk ook.

Ik zou nu natuurlijk nog een heel relaas kunnen schrijven over de prestaties van de afgelopen tijd, maar dat laat ik over aan alle anderen die daar al meer dan genoeg over hebben gezegd en geschreven. Lieve Gert, bedankt voor het doorbreken van mijn writersblock. Ik hoop dat de onvoorwaardelijke steun van de supporters jou kan inspireren om je trainersblock te doorbreken. Denk af en toe nog eens terug aan die tijd langs de lijn bij de jeugd. Loods ons via de nacompetitie terug naar de Eredivisie en dan beloof ik je dat we dat zullen vieren alsof we weer 10 jaar jong zijn en net onze eerste wedstrijd met 1-0 hebben gewonnen.

Tot de volgende wedstrijd. Tot de nacompetitie!