Sparta is van oudsher een zogenaamde herenclub. We
ondervinden hiervan nog jaarlijks de “gevolgen”. Zo is er elk jaar het
Rood-Witte mannendiner, en organiseert onze supportersvereniging sinds enkele
jaren de exclusieve Heerenavond (let wel: met dubbel “E”) Alles leuk en wel
lieve mannen, maar we leven natuurlijk niet meer in de prehistorie. Ik zeg:
welkom in 2014. Sparta is net zo goed een damesclub! Zonder direct als “Dolle
Mina” te willen klinken (ik beloof plechtig dat ik mijn bh niet zal verbranden)
vind ik dat er best wat meer aandacht geschonken mag worden aan de vrouwen die
onze mooie club een warm hart toedragen.
Afgelopen december was het dus tijd voor een damesavond!
Terwijl de mannen zich vermaakten in het supportershome zaten wij met 13
Spartaanse kanjers te dineren bij “de Jonkheer” te Rotterdam. Heerlijk gegeten,
veel Spartaanse verhalen uitgewisseld en na de nodige wijntjes hebben we met
zijn allen nog de Sparta Marsch ten gehore gebracht. Dat kan uiteraard gewoon
als blijkt dat de eigenaar ook Spartaan is.
Na het geslaagde diner, en onze stemmen waren nu toch
opgewarmd, zijn we naar de dichtstbijzijnde karaokebar gegaan. Jazeker, U leest
het goed. Ka-ra-o-ke-bar. Bij
binnenkomst werd direct duidelijk dat de jaren 80 in dit kleine stukje
Rotterdam nog lang niet voorbij zijn. Alsof we in een tijdmachine gestapt
waren. Mannen in mouwloze hemdjes, vrouwen met wokkels (elastiekje met
kronkelige stof) om over de inrichting van de bar nog maar te zwijgen. De
eigenaar, een man van middelbare leeftijd die eigenlijk een carrière als zanger
ambieerde, maar toen dat niet lukte maar een karaokebar begonnen is, zong alsof
zijn leven er vanaf hing. We moesten allemaal even bijkomen van deze
overdonderende eerste indruk.
Na een drankje, of eigenlijk slechts 1 slok van wat door
moest gaan voor wijn, vroeg ik de bardame hoe “het” werkt. We wilden natuurlijk
wel een liedje zingen. De look-a-like van Nel Veerkamp wierp me een blocnote
toe en zei op strenge toon: “Liedje en je naam hier opschrijven.” Zoveel
vriendelijkheid. Het voelde als een warme deken. Enfin, het belette ons niet om
ons eerste verzoek in te dienen en een paar minuten later stonden we uit volle
borst te zingen. Wat voor ons een hilarische ervaring was, bleek voor andere
aanwezigen pure ernst. Bloedserieus werden er pogingen ondernomen om Volumia,
Anouk en Shania Twain te vertolken. Gelukkig draag ik geen bril, want anders
had ik direct door kunnen lopen naar de opticien voor een nieuwe. Kortom: pijn
in de buik van het lachen.
Het was al met al een ontzettend gezellige avond. Alle
aanwezige dames waren het er wel over eens dat we dit absoluut vaker moeten
doen. En dat gaan we dus ook doen.
Mocht je er deze keer niet bij zijn geweest, maar wil je de volgende
keer wel mee? Laat het weten via info@despartasupporter.nl!
Tot de volgende wedstrijd! (en tot de volgende damesavond)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten